وقف، یکی از مصادیق والای نیکوکاری و خيرخواهی است که بشر با استفاده از آموزه های انبیا، آن را از دیرباز به وجود آورده و در صحنه حیات اجتماعی به ودیعت نهاده است. وقف یکی از نیکی های سترگ و همیشه سودرسان است که از نظر اخلاقی، بارزترین تجلی روحیه تعاون اجتماعی و پیشی گرفتن در نیکی ها شمرده می شود. وقف، عملی نیک، مصداق روشنی از تعاون، انفاقی بدون منت و احسانی به دور از تحقیر دیگران است. پرونده اعمال بشر، معمولاً با مرگ آنان پایان می پذیرد، ولی پرونده واقفان مؤمن، همیشه باز است و از ثواب وقف برخوردار می شوند. دوام و بقای چیزی که افتخار وقف یافته و جاری شدن فواید آن در اجتماع، موجب می شود نام واقف نیز جاودان بماند.